معنی مردم بال - جستجوی لغت در جدول جو

آن که دارای صورت و قیافۀ انسان است، آن که دارای صورت و قیافۀ انسان واقعی است. مردمی سیرت. مردم خصال. آدمی سیرت:
همچنین در سرای حکمت و شرع
آدمی سیر باش و مردم سار.
سنائی

لغت نامه دهخدا

مردم زاد

(رِ تَ / تِ)

آدمیزاد. (برهان قاطع) (انجمن آرا) (آنندراج) (رشیدی) (جهانگیری). زادۀ آدمی. انسان. (ناظم الاطباء) :
فرشته است به علم و بهیمه است به جهل
میان هر دو منازع نماند مردم زاد.
مولوی (از جهانگیری).
، مردم زاده. نجیب زاده و بزرگوار و اصیل. رجوع به مردم زادگی و مردم زاده شود:
همان کردم ز ظلم و دادبا وی
که با مردان مردم زاد کردم.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

مردم دار

(خَلْ وَ گُ)

خوش سلوک. خوش رفتار. که با مردم باحسن سلوک. خوشروئی و ملایمت رفتار کند. که دیگران رانیازارد و نرنجاند. که پاسدار خاطر مردمان باشد: مردم دار و خداوند دوست بودی. (سیاست نامه).
نرگس مست نوازش کن مردم دارش
خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد.
حافظ

لغت نامه دهخدا

مردم خیال

(مَ دُ)

کسی که توهم کند چیزی را که وجود نداشته باشد. (ناظم الاطباء) :
که این اژدها خوی مردم خیال
نهنگی است کاورده بر ما زوال.
نظامی

لغت نامه دهخدا

مردمال

(خَ)

مردکش. مردم آزار. خوارکننده مرد:
ای بسا مالیده مردان را به قهر
پیشت آمد روزگار مردمال.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

مردم سار

آنکه دارای صورت وقیافه انسان است، آنکه دارای روش انسان واقعی است: همچنین در سرای حکمت و شرع آدمی سیر باش و مردم سار. (سنائی)

فرهنگ لغت هوشیار

مردم زاد

آدمی زاده انسان جمع مردم زادگان: انوشیروان بعاملی از عمال خویش نبشت که مردم زادگان را و اهل خرد را بمحبت و احسان سیاست کن و سفلگان را بترس

فرهنگ لغت هوشیار

مردم دار

کسی که با مردم بخوشی رفتار کند آنکه با دیگران مماشات و مدارا کند: و مردم دار و خداوند دوست بودی

فرهنگ لغت هوشیار

مردم دار

خلیق، مردم یار
متضاد: مردم آزار، مردم خوار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

مرده بار

بارسنگین و کم حجم

فرهنگ گویش مازندرانی

مرز بال

مرزهای کوچک و بزرگ کشت گاه، نام آبادی از کاری پی بابل

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی مردم بال - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما